Wybraliśmy się na wycieczkę rowerową do miejscowości oddalonej 5 km od Villa Świerkowa Dolina – Pomietów. Wokół piękne krajobrazy, pola, łąki i lasy. Miejscowość powstała w 1417 r., jednak zdaniem tutejszego przewodnika Pana Janusza Gajowniczka, jej słowiańska nazwa Pometow (teren przy wodzie), a także inne fakty mogą świadczyć o jej wcześniejszym powstaniu.
Pomietów (niem. Pumptow) – niewielka wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Dolice, położona 4 km na południowy zachód od Dolic (siedziby gminy) i 21 km na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu). Obecnie zamieszkuję ją około 270 mieszkańców.
Miejscowość jest malownicza, i co jest rzadkością w Polsce prawie nieskażona architekturą realnego socjalizmu. Nie znajdziemy tu domów typu wiejska kostka z suporeksu pokrytych eternitem – raczej domy tradycyjnej czerwonej cegły pokryte 300-letnią dachówką.
Dodatkowo jest wysoce prawdopodobne, że będziemy w tej miejscowości jedynymi turystami, z całym szacunkiem do Paryża – on wam tego nie zapewni:)
Znajdziemy tam ruiny zabytkowego kościoła z XVI wieku oraz teren podworski z dziedzińcem i parkiem. Majątek ten należał do rodu Wedlów. Mozaikowe budowle z łupanych kamieni polnych są świadectwem XVIII i XIX wiecznej sztuki kamieniarskiej.
Pomietów (niem. Pumptow) – niewielka wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Dolice, położona 4 km na południowy zachód od Dolic (siedziby gminy) i 21 km na południowy wschód od Stargardu (siedziby powiatu). Obecnie zamieszkuję ją około 270 mieszkańców.
Miejscowość jest malownicza, i co jest rzadkością w Polsce prawie nieskażona architekturą realnego socjalizmu. Nie znajdziemy tu domów typu wiejska kostka z suporeksu pokrytych eternitem – raczej domy tradycyjnej czerwonej cegły pokryte 300-letnią dachówką.
Dodatkowo jest wysoce prawdopodobne, że będziemy w tej miejscowości jedynymi turystami, z całym szacunkiem do Paryża – on wam tego nie zapewni:)
Znajdziemy tam ruiny zabytkowego kościoła z XVI wieku oraz teren podworski z dziedzińcem i parkiem. Majątek ten należał do rodu Wedlów. Mozaikowe budowle z łupanych kamieni polnych są świadectwem XVIII i XIX wiecznej sztuki kamieniarskiej.
Piękne okolice :)
OdpowiedzUsuńTo prawda często cudze chwalimy
OdpowiedzUsuńA swego nie znamy:)
OdpowiedzUsuńUwielbiam takie miejsca gdzie udaje się trafić tylko wytrawnym turystą!
OdpowiedzUsuńW takich miejscach nikt nas nie pogania, możemy stać w miejscu i podziwiać, jak długo mamy ochotę. Milego dnia..
OdpowiedzUsuń